رشته های گسترش یافته

رشته های گسترش یافته

رشته گسترش یافته، آرایه ای  است که اندیس های آن از نوع کاراکتری WideChar  می باشند. رشته های گسترش یافته نیز شبیه رشته های بلند به صورت پویا تخصیص داده می شوند و حداکثر طول آن ها بستگی به حافظه موجود دارد. رشته های گسترش یافته تا زمانی که در حوزه خود قرار دارند،حافظه پویا را نیز اشغال می کنند، در غیر این صورت حافظه پویا تخصیص داده شده، به صورت خودکار آزاد خواهد شد. در بقیه موارد، خصوصیات رشته های گسترش یافته مشابه با رشته های بلند است. رشته های گسترش یافته را می توان به وسیله شناسه از پیش تعریف شده WideString تعریف نمود.
همچنین در تمام OLE های 32  بیتی،از نوع رشته ای گسترش یافته استفاده می شود.
نوع Pchar
  Pchar اشاره گری است که به یک رشته کاراکتری مختوم به تهی اشاره می کند و کارکترهای آن نیز از نوع Char می باشند.همچنین سه نوع اشاره گر برای سه نوع کارکتری وجود دارند:
•    Pchar اشاره گری است که به یک رشته مختوم به تهی که کاراکترهای آن از نوع 8 بیتی می باشند، اشاره می کند.
•    PansiChar نیز اشاره گری است که به یک رشته مختوم به تهی که کاراکترهای آن از نوع 8 بیتی می باشند، اشاره می کند.
•    PwideChar اشاره گری است که به یک رشته مختوم به تهی که کاراکترهای آن از نوع 16 بیتی می باشند، اشاره می کند.
OpenString 
OpenString یک نوع رشته ای است که قبل از رشته های بلند به وجود آمده است و می تواند برای پارامترهای  رشته ای استفاده شود. این نوع رشته ای به این دلیل به وجود آمد که بتوان رشته هایی با طول نامعلوم را به عنوان پارامتر مشخص نمود اما با به وجود آمدن رشته های بلند دیگری نیاز به استفاده از OpenString نمی باشد.
نکته: شما نباید در برنامه های جدیدی که می نویسد، از نوع رشته OpenString 
استفاده نمایید.